O książce: 2022 / – A co mam z tobą zrobić? – zapytał w końcu, na szczęście już spokojniej. „No cóż, zabij mnie” – zasugerowała ze smutnym westchnieniem – „ale szybko, bo inaczej mam wysoki próg bólu”. Coś w rodzaju uśmiechu błysnęło w zielonych oczach i usta pozostały jędrne i bez uśmiechu. „Daj mi swój paszport”. „Co?” „Pokaż mi swój paszport” – powtórzył i wyjmując telefon, zrobił zdjęcie jej tablicy rejestracyjnej samochodu. „Chcesz zapisać mój bliższe dane?" – Żenia ostrożnie sięgnęła po dokumenty. Ona oczywiście nie miała zamiaru oddawać ich w swoje ręce. Otworzyła i pokazała pierwszą stronę, trzymając mocno paszport w dłoni. „Oczywiście”. Jak będę cię szukać, jeśli gdzieś uciekniesz?” Spojrzał na jej zdjęcie i z jakiegoś powodu się roześmiał. „Co jest w tym zabawnego?”. – Żenia nie mogła powstrzymać się od pytania. Swoją drogą zdjęcie w paszporcie było dobre. „Jesteś Pogodinem czy co?” „Tak”. Znów zaśmiał się stłumionym głosem: „A ja jestem Pogodin”. Witam siostro. - Tak wygląda spotkanie. Los jest bezpośredni. To nie los, to ty bezmózgi kurczaku...